Արնախում չեն...

Խաղաղօվկիանոսյան մի կղզու բնակիչներին հարցնում են, թե ճի՞շտ է, որ ձեր կղզում մարդակերներ կան: Պատասխանում են. կային, արդեն չկան, վերջինին մի շաբաթ առաջ կերանք:
Սա հիշեցի վերջերս Մուհամեդի մասին ֆիլմի նկատմամբ իսլամական աշխարհի ռեակցիայի կապակցությամբ: Ֆիլմը ծաղրում է մուսուլմանների արյունախում լինելը, իհարկե՝ անչափ գռեհիկ ձևով: Մուսուլմանները դրա դեմ բողոքում են ... արյուն խմելով:

Ինչու՞ ենք վստահ, որ Աստվածաշունչը  մինչև մեզ հասնելը չի փոխվել

Աստծո խոսքը՝ Աստվածաշունչը, կազմված է վաթսունվեց գրքերից: Դրանցից երեսունիննը կազմում են Հին Կտակարանը, քսանյոթը՝ Նոր Կտակարանը: Այս վաթսունվեց գրքերը հաճախ կոչվում են կանոնական կամ նախականոն գրքեր, քանի որ քրիստոնեական եկեղեցին գտնում է, որ դրանց մեջ է ամփոփված Աստծո ճշմարիտ խոսքը՝ ճշմարտության կանոնը:

Մարգարեները, ավետարանիչները, առաքյալները գրել են Աստվածաշունչը՝ առաջնորդվելով Աստծո ոգեշնչմամբ: Դրանից հետո, արտագրելու ընթացքում Աստվածաշունչը ենթարկվել է որոշ աղավաղման: Այս երեևույթն էլ որպես «հիմք» է ծառայում հետաքրքրասերների համար հարցնել, թե արդյո՞ք Աստվածաշունչը արտագրվելու ընթացքում չի աղավաղվել այնքան, որ կորցնի է իր նշանակությունը որպես աստվածային ճշմարտություն: Չե՞ որ բնագրերը չեն պահպանվել:

Բարեբախտաբար, աշխարհի տարբեր թանգարաններում պահպանվում են Աստվածաշնչի բոլոր գրքերը բազմաթիվ հնագույն ձեռագրերի տեսքով՝ արտագրված ամենատարբեր ժամանակշրջաններում:  Ձեռագրերի համեմատությունը հնարավորություն է տալիս բացահայտել դրանց տարբերությունները, կամ, ինչպես երբեմն դրանք անվանում են, վիճելի հատվածները՝ այն հատվածները, որոնք աղավաղվել են արտագրելիս: Սրա վերաբերյալ կան մասնագետների, բանասերների, աստվածաբանների, տեքստաբանների բազմաթիվ աշխատություններ:

Բոլոր ուսումնասիրությունների արդյունքում ապացուցվել է, որ.

·         Նոր Կտակարանի յոթ ութերորդը լիովին համընկնում է բոլոր հին ձեռագրերում:

·         Նոր Կտակարանի 12,5 % -ը կազմող տարբերությունները մեծամասամբ ուղղագրական, քերականական սխալներ են, վրիպակներ կամ բառերի տեղափոխություններ, որոնք ոչ մի կերպ չեն ազդում իմաստի վրա: Իմաստի վրա ազդող տարբերություն­ները կազմում են Նոր Կտակարանի տեքստի մեկ վաթսուներորդ մասը միայն, ըստ որում, այդ տարբերությունները վերաբերվում են Ավետարանի միայն որոշ ոչ առանցքային գաղափարների: Այսպիսով, Նոր Կտակարանի 98,3 %-ի հավաստիությունը որևէ կասկածի տեղիք չի տալիս:

·         Հին Կտակարանի հավաստիությանը վերաբերվող բոլոր կասկածները փարատվեցին  1947 թ., երբ Պաղեստինում հայտնաբերվեցին «Մեռյալ ծովի մագաղաթները», որ այլ կերպ անվանում են նաև Կումրանի մագաղաթներ: Դրանք Հին Կտակարանի բոլոր գրքերի հնագույն ձեռագրեր են, արտագրված Ք.Ա. 2-րդ և 3-րդ դարերում: Դրանց տեքստերը ամբողջությամբ համընկնում էին ավելի ուշ ձեռագրերի տեքստերի հետ: Սա վկայում էր այն մասին, որ Հին Կտակարանի տեքստը արտագրելիս չի ենթարկվել բացարձակապես որևէ փոփոխության: Բացատրվում է այդ փաստը Սուրբ Գիրքը սերնդե սերունդ փոխանցելու հարցում հին հրեական դպիրների (արտագրողների) առանձնահատուկ նախանձախնդրությամբ:

·         Քրիստոնեական հավատի որևէ դավանաբանական, աստվածաբանական կամ բարոյական սկզբունք հիմնված ՉԷ Աստվածնչի տեքստի տարընթերցումների (վիճելի հատվածների) վրա:

Ո՞վ է գրել Աստվածաշունչը

Աստվածաշունչը բաղկացած է երկու մասից՝ Հին և Նոր Կտակարաններից: Հին Կտակարանի ծավալը երեք անգամ մեծ է Նոր Կտակարանի ծավալից և գրվել է մինչև Քրիստոսը: Ավելի ճիշտ՝ մինչև Մաղաքիա մարգարեն, ով ապրել է Ք.Ա. (Քրիստոսից առաջ) 5-րդ դարում: Նոր Կտակարանը գրվել է առաքյալների ժամանակներում, այսինքն՝ Ք.Հ. (Քրիստոսից հետո) 1-ին դարում: Երկու մասերն օրգանապես կապված են միմյանց հետ. Հին Կտակարանն առանց Նոր Կտակարանի անավարտ կլիներ, Իսկ Նոր Կտակարանն առանց Հին Կտակարանի՝ անհասկանալի:

Աստվածաշնչի բովանդակութունը դիտելիս ակնհայտ է դառնում, որ երկու մասերն էլ ժողովածուներ են, կազմված առանձին ստեղծագործություններից՝ գրքերից, մարգարեություններից, նամակներից (թղթերից): Այս վաթսունվեց գրքերի մեծ մասը կրում է դրանք գրառողների՝ տարբեր ծագում ունեցող և տարբեր ժամանակաշրջաններում ապրած 30 այրերի անունները: Դավիթն ու Սողոմոնն, օրինակ, թագավորներ էին, Ամոսը՝ հովիվ, Դանիելը՝ պետական գործիչ, Եզրասը՝ գիտնական-դպիր, Մաթևոսը՝ մաքսավոր (հարկահավաք), Ղուկասը՝ բժիշկ, Պետրոսը՝ ձկնորս:

Մովսեսն իր գրքերը գրել է Քրիստոսից մոտ 1500 տարի առաջ: Հովհաննեսի հայտնությունը գրվել է Ք.Հ. 1-ին դարի վերջին:  Այս 1600 տարվա ընթացքում են գրվել նաև Աստվածաշնչի մյուս գրքերը: Կարող է կարծիք ստեղծվել, թե այսքան մեծ ժամանակահատվածում տարբեր անձանց կողմից ստեղծված գրքերում նկարագրված են միմյանց հետ առնչություն չունեցող իրադարձություններ, այն էլ տարբեր տեսանկյուններից: Սակայն իրականում պատկերն այլ է:

Եթե Աստվածաշնչի «հեղինակները» գրառած լինեին բացառապես սեփական դիտարկումներն ու մտորումներն Աստծո մասին, ապա գուցե ստացվեր մի հետաքրքիր գիրք, որը, սակայն, զրկված կլիներ իր առանձնահատուկ նշանակությունից և կլիներ շարքային մի գիրք՝ դրված գրապահարանում շատ ու շատ այլ գրքերի շարքում:

Սակայն Աստվածաշունչը գրողները անպայման ընդգծում են, որ իրենք ոչ թե սեփական մտքերն են արտահայտել, այլ գրառել են այն, ինչ իրենց ասել կամ ցույց է տվել Աստված: Աստվածաշունչն ինքը պարունակում է իր ստեղծման բանալին. «Ամբողջ Գիրքը Աստծո շունչն է և օգտակար վարդապետության, հանդիմանելու, ուղղելու և արդարությամբ խրատելու համար» (Բ Տիմ.3:16): Այսինքն՝ Աստվածաշնչում գրված ամբողջ խոսքը ներշնչված, ոգեշնչված է Աստծո կողմից:

Սա է պատճառը, որ Աստվածաշնչի բոլոր գրքերը նվիրված են միևնույն հարցերին. ո՞վ է Աստվածը, ո՞վ է մարդը, ի՞նչ է ասում Աստված մարդուն:

Հավատացյալներն ունեն հզոր մի զենք՝ աղոթքը, որի միջոցով կարող են անձամբ համոզվել, որ Աստվածաշնչում գրված մտքերը ներշնչված են Սուրբ Հոգու կողմից: Նրանք աղոթքի միջոցով հնարավորություն ունեն դիմելու Աստվածաշնչի իրական Հեղինակին՝ Աստծուն, խդրելով, որ իրենց համար բացի Սուրբ Գրքի իմաստություններն իրենց ամբողջ խորությամբ: