Ո՞վ է գրել Աստվածաշունչը

Աստվածաշունչը բաղկացած է երկու մասից՝ Հին և Նոր Կտակարաններից: Հին Կտակարանի ծավալը երեք անգամ մեծ է Նոր Կտակարանի ծավալից և գրվել է մինչև Քրիստոսը: Ավելի ճիշտ՝ մինչև Մաղաքիա մարգարեն, ով ապրել է Ք.Ա. (Քրիստոսից առաջ) 5-րդ դարում: Նոր Կտակարանը գրվել է առաքյալների ժամանակներում, այսինքն՝ Ք.Հ. (Քրիստոսից հետո) 1-ին դարում: Երկու մասերն օրգանապես կապված են միմյանց հետ. Հին Կտակարանն առանց Նոր Կտակարանի անավարտ կլիներ, Իսկ Նոր Կտակարանն առանց Հին Կտակարանի՝ անհասկանալի:

Աստվածաշնչի բովանդակութունը դիտելիս ակնհայտ է դառնում, որ երկու մասերն էլ ժողովածուներ են, կազմված առանձին ստեղծագործություններից՝ գրքերից, մարգարեություններից, նամակներից (թղթերից): Այս վաթսունվեց գրքերի մեծ մասը կրում է դրանք գրառողների՝ տարբեր ծագում ունեցող և տարբեր ժամանակաշրջաններում ապրած 30 այրերի անունները: Դավիթն ու Սողոմոնն, օրինակ, թագավորներ էին, Ամոսը՝ հովիվ, Դանիելը՝ պետական գործիչ, Եզրասը՝ գիտնական-դպիր, Մաթևոսը՝ մաքսավոր (հարկահավաք), Ղուկասը՝ բժիշկ, Պետրոսը՝ ձկնորս:

Մովսեսն իր գրքերը գրել է Քրիստոսից մոտ 1500 տարի առաջ: Հովհաննեսի հայտնությունը գրվել է Ք.Հ. 1-ին դարի վերջին:  Այս 1600 տարվա ընթացքում են գրվել նաև Աստվածաշնչի մյուս գրքերը: Կարող է կարծիք ստեղծվել, թե այսքան մեծ ժամանակահատվածում տարբեր անձանց կողմից ստեղծված գրքերում նկարագրված են միմյանց հետ առնչություն չունեցող իրադարձություններ, այն էլ տարբեր տեսանկյուններից: Սակայն իրականում պատկերն այլ է:

Եթե Աստվածաշնչի «հեղինակները» գրառած լինեին բացառապես սեփական դիտարկումներն ու մտորումներն Աստծո մասին, ապա գուցե ստացվեր մի հետաքրքիր գիրք, որը, սակայն, զրկված կլիներ իր առանձնահատուկ նշանակությունից և կլիներ շարքային մի գիրք՝ դրված գրապահարանում շատ ու շատ այլ գրքերի շարքում:

Սակայն Աստվածաշունչը գրողները անպայման ընդգծում են, որ իրենք ոչ թե սեփական մտքերն են արտահայտել, այլ գրառել են այն, ինչ իրենց ասել կամ ցույց է տվել Աստված: Աստվածաշունչն ինքը պարունակում է իր ստեղծման բանալին. «Ամբողջ Գիրքը Աստծո շունչն է և օգտակար վարդապետության, հանդիմանելու, ուղղելու և արդարությամբ խրատելու համար» (Բ Տիմ.3:16): Այսինքն՝ Աստվածաշնչում գրված ամբողջ խոսքը ներշնչված, ոգեշնչված է Աստծո կողմից:

Սա է պատճառը, որ Աստվածաշնչի բոլոր գրքերը նվիրված են միևնույն հարցերին. ո՞վ է Աստվածը, ո՞վ է մարդը, ի՞նչ է ասում Աստված մարդուն:

Հավատացյալներն ունեն հզոր մի զենք՝ աղոթքը, որի միջոցով կարող են անձամբ համոզվել, որ Աստվածաշնչում գրված մտքերը ներշնչված են Սուրբ Հոգու կողմից: Նրանք աղոթքի միջոցով հնարավորություն ունեն դիմելու Աստվածաշնչի իրական Հեղինակին՝ Աստծուն, խդրելով, որ իրենց համար բացի Սուրբ Գրքի իմաստություններն իրենց ամբողջ խորությամբ: