Ի՞նչ է մեղքը

Աստվածաշունչում մեղք է կոչվում.

ա)        Աստծո օրենքին չենթարկվելը (Ա Հովհ. 3:4 ) և

բ)         Աստծո դեմ ապստամբելը (Բ Օրինաց 9:7, Հեսուի 1:18)

Մենք մեղք ենք գործում, երբ չենք անում այն, ինչ մեզնից ուզում է Աստված, կամ անում ենք այն, ինչ չի ուզում Աստված: Իսկ Աստված ուզում է, որ մենք սիրենք Իրեն և սիրենք միմյանց:

Մեղքն այն է, ինչը բաժանում է մարդուն Աստծուց՝ իր Արարչից: Աստված մարդուն արարեց գեղեցկատես և կատարյալ: Նա օժտեց մարդուն բացարձակ ազատությամբ: Մարդն ազատ է Աստծո սերը կամովին ընդունելու, Աստծուն վստահելու և Նրա գիտությամբ կատարյալ լինելու ազատությամբ: Աստված ուզում էր, որ մարդն ընտրի կատարյալ լինելու աստվածային ուղին, բայց չի զրկել մարդուն նաև Իրեն չլսելու, հնազանդ չլինելու ազատությունից:

Հարց է ծագում, ինչու՞ Աստած չի զրկել մարդուն մեղք գործելու ազատությունից: Բայց մի՞թե այդ դեպքում մարդու ազատությունը կլիներ լիարժեք: Աստված ուզում է տեսնել մարդուն որպես ազատ անձնավորություն, որն ընդունակ է կատարել ճիշտ ընտրություն: Ունենալով մարդ սպանելու հնարավորություն, մի՞թե անպայման անհրաժեշտ է սպանել: Սակայն մարդը՝ Ադամը, տրվելով գայթակղությանը, ընտրեց մեղքը: Մեղքն Աստված չի ստեղծել: Մեղքն առաջացել է սատանայի սրտում և փոխանցվել է Ադամին: Այսպիսով մեղքը Ադամի միջոցով աշխարհ եկավ, իսկ մեղքի հետ նաև անեծքն ու մահը:

Մեղք բառը հունարենում (αμαρτία) նշանակում է նաև այլասերում, շեղում նպատակից: Աստծո նպատակը մեզ լիովին կատարյալ տեսնելն է. «Կատարյալ եղեք, ինչպես ձեր երկնային Հայրն է կատարյալ» (Մատթ. 5:48): Կատարելության ճանապարհից ցանկացած շեղում մեղք է: Կատարելության չափանիշը Հիսուսն է: Հետևաբար ցանկացած արարք, որ չի կատարվել Նրա օրինակով, մեղք է. «Այն ինչ հավատից չէ՝ մեղք է» (Հռոմ. 14:23)

Հաճախ մարդիկ մեղք ասելով հասկանում են ինչ-որ սահմանափակումներ, որ «հնարել են» կրոնավորները՝ իրենց «ուրախ կյանքը աղճատելու» նպատակով: Սա անհիմն մտայնություն է: Աստվածաշունչը տալիս է այն արարքների ցանկը, որոնք մեղք են.

«...մարմնի գործերը հայտնի են. այսինքն՝ շնություն, պոռնկություն, պղծություն, անբարոյություն, կռապաշտություն, կախարդություն, թշնամություն, կռիվ, չարակամություն, բարկություն, հակառակություններ, երկպառակություններ, բաժանումներ, նախանձ, սպանություններ, հարբեցողություն, անառակություններ և սրանց նման ուրիշ բաներ»։ Գաղ. 5:19-21:

Մեկ այլ տեղ. «...վեճեր, նախանձ, բարկություններ, գրգռություններ, չարախոսություններ, բամբասանքներ, գոռոզություններ, ամբարտավանություններ, խռովություններ»։ Բ Կոր. 12:20:

Սրանք մեղսավոր արարքների ոչ լրիվ թվարկումներ են: Մի՞թե այստեղ կա մարդու նորմալ կենցաղային ուրախությունների գեթ մեկ սահմանափակում:

Սակայն եթե անգամ մարդը գիտակցում է մեղքի էությունը, միևնույն է, նա անկարող ինքն իր ուժերով ազատվել մեղքի ստրկությունից, քանի որ ստրուկը սեփական ոչինչ չունի: Միայն հավատալով փրկագնմանը, որ հանուն մեր փրկության տեղի ունեցավ Հիսուս Քրիստոսի՝ մեր Փրկչի անմեղ արյան գնով, մենք կարող ենք ազատվել մեղքի իշխանությունից: