Ի՞նչ է հավատը

(Կազմված է համացանցի մի շարք նյութերի հիման վրա):

Առօրյա  կյանքում հավատալ բայը կիրառվում է երկու իմաստով.

1.      հավատալ ինչ-որ լուրերի, ինչ-որ խոսքերի, և

2.      հավատալ ինչ-որ մեկին, վստահել նրան:

Քրիստոնեական հավատքում հավատալ բառի այս երկու նշանակությունն էլ առկա են. Քրիստոնյաները հավատում են Աստծո Խոսքին՝ Աստվածաշնչին և վստահում են, հավատում են Աստծուն՝ որպես անձնավորության:

Ոչ քրիստոնեական հավատքների ներկայացուցիչները կամ աթեիստները կարող են հարգանք դրսևորել Հիսուս Քրիստոսի նկատմամբ, ընդունել Նրա բարոյական մեծությունը: Սակայն քրիստոնյաների տարբերությունը նրանցից հենց այն է, որ քրիստոնյաները Հիսուսին ընդունում են որպես Աստծո: Ոչ թե որպես մեծ ուսուցչի, որպես մարգարեի կամ Աստծո առաքյալի, այլ հենց որպես Աստծո: Քրիստոնյաները դավանում են, որ Հիսուսը ոչ միայն մարդ է, այլ, առաջին հերթին, Աստված: Նրա խոսքը Աստծո խոսք է, Նրա խոստումներն ու նախազգուշացումները՝ Աստծո խոստումներ և նախազգուշացումներ, Նրա գործերը՝ Աստծո գործեր: Իսկ եթե ընդունում ենք, որ Հիսուս Աստված է, ապա ընդունում ենք նաև Նրան վստահելու, հավատալու և հնազանդվելու որոշում:

Այլ կերպ ասած՝ հավատալ, նշանակում է ընդունակ լինել առաջնորդվելու ոչ թե սեփական զգացողություններով, նախապաշարմունքներով և հասկացություններով, որոնք ձեռք են բերվել շրջապատից, այլ Աստծո խոսքով, որը չի կարող ստել:

Աստվածաշունչն ասում է. «Հավատը հուսացած բաների հաստատումն է և չերևացող բաների ապացույցը» (Եբր.11:1):

Կյանքում հաճախ են պատահում իրավիճակներ, երբ մենք հավատում ենք մարդկանց խոսքին, գրածին: Մենք հավատում ենք, օրինակ, որ Հովհ. Թումանյանը ծնվել է Դսեղում: Մենք նրա ծննդյան պահին ներկա չենք եղել, բայց հավատում ենք նրա ժամանակակիցների վկայությանը: Մենք հավատում ենք նաև, որ Հիսուս Քրիստոսը հարություն է առել: Մենք հավատում ենք դրան այն մարդկանց վկայությունների հիման վրա, որոնք Հիսուսին տեսել են հարությունից հետո:

Հաճախ մենք հավատում ենք տարբեր մասնագետների և առաջնորդվում ենք նրանց խորհուրդներով: Երբ համակարգիչը խափանվում է, զանգում ենք մասնագետին: Նա մեզ ասում է, թե որ կոճակը սեղմել, ինչպես վարվել այս կամ այն գրառումը էկրանին հայտնվելիս: Բժշկին դիմելիս առաջնորդվում ենք նրա նշանակումներով: Թեև ինքներս բժշկությունից քիչ բան ենք հասկանում, բայց հավատում ենք, որ բժշկի խորհուրդները կատարելով մեր առողջությունը կվերականգնվի: Մենք առաջնորդվում ենք համակարգչի մասնագետի կամ բժշկի խոսքերով, որովհետև վստահում ենք, հավատում են նրանց:

Հավատալ Աստծուն նույնպես նշանակում է վստահել Նրան, հավատալ Նրա խոսքին, առաջնորդվել նրա խորհուրդներով: Ի տարբերություն տարբեր մասնագետների, Աստված չի կարող սխալվել, առավել ևս՝ չի կարող ստել:

Աստված մարդ չէ, որ սուտ խոսի, ոչ էլ մարդու որդի, որ զղջա:

Մի՞թե կասի ու չի անի կամ կխոսի ու չի՞ կատարի: (Թվ.23:19)

Մենք հավատում ենք, որ Աստված ճշմարիտ է, նրա խոսքը՝ ճշմարտություն, նրա պատգամները՝ արդարություն և անհրաժեշտություն:

Երբեմն մարդիկ ասում են. այսինչ եկեղեցին այցելելիս այնպե՜ս հանգստանում եմ, Աստվածունչը բարձիս տակ դնելու դեպքում այնպե՜ս հանգիստ եմ քնում: Կամ՝ հակառակը. ես ոչինչ չեմ զգում Աստվածաշունչը կարդալիս կամ եկեղեցի այցելելիս, ուրեմն ես չեմ կարող հավատալ:

Միանգամից ասենք՝ հավատը զգացողությունների համախումբ չէ: Հավատն առաջին հերթին համոզմունք է: Հավատալու համար պետք չէ սպասել, թե անմիջապես ինչ-որ բան է կատարվելու նյարդային համակարգի հետ, կամ փոխվելու է մեր զգայարանների վիճակը: Հավատը կարող է ուղեկցվել այդպիսի զգացումներով, սակայն հավատալ՝ նախ և առաջ նշանակում է որոշում կայացնել, կամային վճռական որոշում. Մենք հավատում ենք Աստծուն, մենք փոխում ենք մեր կյանքը Նրա խոսքին համապատասխան, հրաժարվում ենք այն ամենից, ինչը հաճելի չէ Նրան: Միանում ենք Նրա եկեղեցուն և մեզ տրված ազատ կամքով որոշում ենք կայացնում առաջնորդվել Նրա խոսքով և կատարել Նրա պատգամները:

Աստվածաշունչը գիրք է, նախատեսված կարդալու, ոչ թե բարձի տակ կամ սպասքապահարանում գեղեցիկ շրջանակի մեջ պահելու համար: Եկեղեցի այցելում են առաջին հերթին Աստծո խոսքը լսելու, աղոթելու և Աստծուն փառաբանելու համար: Իսկ կարդալու և աղոթելու արդյունքում կարող են նաև նյարդերը հանգստանալ և կատարվել ուրիշ շատ ու շատ հրաշքներ: